Zoals vreesde ben ik op weg een saaie blogger te worden, omdat ik me tamelijk makkelijk in het leven van een niet-autogebruiker kan schikken. Ik fiets of neem de tram en schuif verre bestemmingen nog verder van me af. Veranderingen zijn er natuurlijk wel, omdat ik in mijn voorgaande leven het openbaar vervoer schuwde. Liever lopend, of op de fiets en anders de auto. Nu ik de tram heb herontdekt, merk ik ook dat ik de stad met andere ogen bezie. Ik kom veel meer mensen tegen, ben voortdurend bezig buitenlanders in de tram de weg te wijzen naar ambassades en andere expat-bestemmingen. Daarnaast gaat een tram als een mes door de stad, waar fietsers en auto's gedwongen zijn binnen de paden te blijven. Dus rijd je langs achterkanten van straten en industrieterreinen en zie je hoe het passagiersbestand per, pak weg, tien haltes van cultuur veranderd. Boeiend. Mijn meest opmerkelijke conclusie: waarom is het altijd zo stil in de tramtunnel? Daarnaast moet het me van het hart dat de fietser steeds langer moet wachten om aan de overkant van grote verkeersaders te komen. Daarbij neemt de agressie van de autobezitter toe, op de Koningskade moeten fietsers en voetgangers vaak rennen voor hun leven als ze bij groen de weg op stappen.
Dag, Casper Postmaa
redacteur AD Haagsche Courant
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten