vrijdag 21 september 2007
'Huurautootje'
Na het leven te hebben doorgenomen (in de jaren '70 waren wij concurrenten als beginnende politieverslaggevers) informeerde hij hoe het ju zat met die actie 'Ik lever mijn autosleutels in!'. Legde hem omstandig uit dat het rode autootje van Greenwheels daar bijhoorde, net als het HTM-abonnement. Mijn uitleg faalde of het gehoor van JvN, in elk geval gaf zijn slotzin de indruk dat ik mij listig aan de actie had onttrokken door een autootje te huren. Terwijl mij zo op het hart was gedrukt dat mijn deelname niet geslaagd was zonder een Greenwheelsritje. Misverstanden dus, allemaal de schuld van de pers. De kattebak is er goed voor.
Dag, Casper
zondag 16 september 2007
Greenwheels
Al schieten de gebruiksaanwijzing soms tekort. Als ik moet tanken (je betaalt met een pasje dat in de auto zit) moet ik bij het afrekenen een pincode en de kilometerstand intoetsen. Die pincode laat de boordcomputer 5 seconden zien, net tijd genoeg om 'm op te schrijven. Inderdaad vraagt de pinautomaat om mijn pincode, maar niet om de kilometerstand. Doe ik iets verkeerd. En zo zijn er andere kleine onvolkomenheden in het systeem. Toch kan ik me voorstellen dat een systeem als dat van Greenwheels een oplossing biedt. Maar dan moeten er meer auto's in Den Haag komen te staan, én verschillende modellen. Greenwheels is er vooral voor de klussen die korter dan een dag duren. In mijn geval kom ik van een studentenhuisreunie in Amsterdam, ik ben pas in de ochtend thuis en dan heb je geen zin om de auto weer op zijn plek te zetten en anderhalve kilometer naar huis te lopen. Maar al de tijd dat ik slaap, staat de auto wel voor het vaste uurtarief voor de deur. Een andere situatie die ik vrees, is dat ik later dan het gereserveerde tijdstip thuiskom. Je kunt wel onderweg verlengen, maar als iemand de auto meteen naar jou heeft gehuurd, hang je. Dan moet je een boete betalen. Er kan dus nog wel het een en ander aan Greenwheels worden verbeterd, maar toch is het een mooi systeem. Een manier om het meteen te verbeteren, is als veel meer mensen een abonnement nemen.
Casper Postmaa
redacteur AD Haagchse Courant
vrijdag 14 september 2007
Met zijn allen in de 107
Daar stonden we dan, ik, mijn partner en drie kinderen en 4 grote tassen. Klaar voor een langere afstand met de Greenwheels-auto. Hoe krijgen we dit in godsnaam in de kleine Greenwheels-auto, een Peugeot 107. Wonder boven wonder lukt het. De kinderen, die erg opgewonden zijn over de “nieuwe” auto, schuiven giegelend het voertuig in om vervolgens te constateren dat er geen kinderzitjes in zitten. Even terug naar de eigen auto om de kinderstoeltjes op te halen. Hoe moet je dat eigenlijk doen als je geen andere auto hebt? Moet je dan zelf autostoeltjes aanschaffen?
Onder grote hilariteit vertrekken we. Al snel wordt vergeleken welke auto lekkerder rijdt, onze oude Volvo of de gloednieuwe Greenwheels-auto. Voor mij is het duidelijk; geef mij de oude Volvo maar. Ik zit opgevouwen in de Greenwheels-auto, mijn benen tegen het stuur. Maar de kinderen zijn enthousiast.
Als snel wordt duidelijk dat er ook geen airco in de auto zit, en als je dat gewend bent valt dat toch even tegen. En hard rijden met zo’n kleine, volle auto is ook niet alles en ik vraag me constant af hoeveel risico ik en mijn gezin lopen als we een ongeluk krijgen.
Inmiddels heb ik ook het idee dat je bij stoplichten bekeken wordt. “Wat zielig”, zie je ze denken. “Die mensen kunnen geen auto betalen”. Of zien ze in ons een milieubewust gezin, die met volle overtuiging voor Greenwheels heeft gekozen.
Een auto betekent voor veel mensen een identiteit. Mensen rijden een Volvo, een Mercedes of een BMW omdat ze ergens bij willen horen, hoewel dat misschien heel onbewust gaat. Greenwheels biedt weer een heel andere identiteit, alhoewel ik niet precies weet welke.
Van een bevriende fotograaf die veel op de weg zit hoor ik dat in zijn ogen de Greenwheelsauto’s af en toe een gevaar op de weg zijn. Het zijn mensen die betrekkelijk weinig rijden, zegt hij, en dat lees je af aan hun wat roekeloze rijstijl.
Of dat zo is weet ik niet. Ik rijd superveilig omdat het niet mijn eigen auto is en ben eigenlijk nog steeds best tevreden over het systeem. Ik vraag me alleen af of de auto’s niet wat groter kunnen zijn. En wat kost het eigenlijk, dat huren van zo’n auto? Laat ik dat eens uitzoeken. Volgende keer meer daarover.
woensdag 12 september 2007
de andere stad
Dag, Casper Postmaa
redacteur AD Haagsche Courant
maandag 10 september 2007
Met de fiets de trein in
De zondag geeft weer een ander patroon. ’s Ochtends lezen en in de middag naar mijn moeder (90) in Laren. Normaal doe ik dat met de auto, maar nu: Fiets mee in trein, kost € 6, niks op tegen. Met m’n NS-kortingskaart is 2e klas reizen zelfs vergelijkbaar in kosten met wat je aan benzine kwijt bent. Ik neem mezelf voor: lezen in de trein en vanaf Utrecht fietsen, dan heb ik weer wat beweging,
’s Avonds via Hilversum – Utrecht weer volgens het concept: de fiets op de trein. Prima schema. Zo gezegd zo gedaan, tussen Den Haag en Utrecht aardig wat “huiswerk”gemaakt. Maar in Utrecht de eerste hobbels. Met de fiets het station uitkomen is mij denk ik niet helemaal volgens de regels gelukt. Op het perron de aanwijzingen “fietsenstalling” gevolgd met de gedachte: daar bij die stalling kom ik dan wel netjes de straat op. Dat bleek niet het geval. Een tourniquette waar checkpoit Charlie trots op zou zijn geweest, versperde de weg. Ik wist niet beter dan dan maar naar het busstation te gaan. Ik geloof dat ik daar enkele honderden meters illegaal over de busbaan heb afgelegd voor ik op de gewone fietspaden terecht kwam. Geen man overboord.
Vervolgens blijkt mijn oude pad (ik heb in Utrecht gestudeerd) in De Bilt geblokkeerd door enkele nieuwbouwwijken. De daaruit voortvloeiende zigzagbewegingen hebben een kilometer of 6 omrijden veroorzaakt. Omdat ik het niet erg vond in het koele (ideale fiets-)weer door de bossen tussen De Bilt en Lage Vuursche te dwalen, maakte ik er niet echt werk van om zo snel mogelijk op het letterlijk rechte pad te komen..
Na bezoek aan mijn moeder gezellig met mijn oudste zus uit eten geweest. Ze had kranteknipsels van een (zeer) goede kennis uit Delft toegestuurd gekregen over mijn optreden als wethouder. Bij mij gaat de krant altijd na lezing meteen weg, maar zij bewaart ze! De terugweg bleek met méér obstakels bezaaid. Eenmaal om 22.00 uur in Hilversum op het station bleek er busvervoer tussen Hilversum en Utrecht, d.w.z. géén treinen! Dat is behoorlijk onhandig met zo’n zware herenfiets. Een poging om op de trein naar Amersfoort te stappen voor de overstap Baarn – Utrecht (na met fiets op de rug trap af - trap op van het ene naar het andere perron gehaast te hebben) liep stuk op de voor mijn neus sluitende portieren. Op hetzelfde perron kwam echter 12 minuten later de trein naar Amsterdam. Overstappen in Amsterdam (perron 15a, trap af – zonder fietsgootje – trap op – zonder fietsgootje – naar perron 13a). De trein van 22.59 naar Hollands Spoor, waar ik om 23.45 uur aankwam. In die trein trof ik trouwens een verlaten zeer degelijke vouwstoel aan, wel met een versleten hoes maar de stoel zelf in prima conditie! Aangegeven bij de conducteur als gevonden voorwerp. Het “dutje in de trein” (onmisbaar onderdeel van het goede leven) werd niet gerealiseerd.
Even een kleine evaluatie. NS stations zijn m.i. nog niet helemaal ingesteld op intern accommoderen van reizigers met fietsen. In theorie zou dat wel moeten als je fietskaartjes verkoopt. Voor iemand met een normale conditie is het goed te doen. Misschien is bewegwijzering in Utrecht hoe je met de fiets fatsoenlijk het station uit kan een optie. Verder: ik denk dat iemand die eens in de paar jaar de trein Hilversum - Utrecht neemt, niet eerst op internet kijkt of die wel rijdt. De NS zal de treinuitval heus wel via de geëigende kanalen hebben bekendgemaakt, maar je kunt geen 100% dekking verwachten en ik viel dus in dat gat. Niemands fout. De mensen die in Hilversum aan de reizigers op de perrons informatie gaven, waren trouwens buitengewoon vriendelijk. Ze hebben ook keurig even op de fiets gelet, toen ik weer het perron afmoest om een kaartje naar Amsterdam te kopen. Ik denk dat als in Hilversum de trein wel gereden had, ik rond 23.30 uur in Den Haag geweest zou zijn. Het heeft me dus al met al alleen wat extra gesleep met de fiets, gemoedsrust (het dutje) en circa een kwartier gekost. Valt dus wel mee. Tenslotte: Fietsend door donker Den Haag bedenk ik nog dat het eigenlijk best een mooie vouwstoel was!
zaterdag 8 september 2007
Een radicale oplossing
Ik heb wel gemerkt dat het leven er iets ingewikkelder op is geworden. Als je echt de stad uitgaat moet je dingen regelen. Volgende week gaan we naar Zaandam voor een reunie van het Maastrichtse studentenhuis van mijn vrouw, we hebben als laatsten gereageerd en toen was de herberg al vol. Dus zullen we na afloop, ergens midden in de nacht, weer terug moeten. De trein is geen oplossing, want die rijdt dan niet meer - of gaan er nachttreinen vanuit Zaandam naar CS? - dus zal het wel het nog nooit door mij gebruikte Green Wheels worden.
De dichtsbijzijnde felrode Peugeot staat een kilometer bij mij vandaan. Kan net. Maar als je je met een aantal mensen abonneert zetten ze er eentje bij jou in de buurt neer, las ik ergens. Toch zie ik nog veel beren op de weg. Stel je voor dat ik buiten mijn schuld (file of zoiets) te laat ben en iemand heeft de auto meteen na mij gehuurd...
Verder heb ik me voorgenomen een bijdrage te leveren aan de oplossing voor de Haagse verkeersproblemen. Ik ben een radicaal voorstel aan het voorbereiden, en als mijn collega 'Ik lever mijn autosleutels in'-actievoerder wethouder Peter Smit niet luistert, kan ik altijd nog burgemeester worden.
Dag, Casper Postmaa
Redacteur AD Haagsche Courant
donderdag 6 september 2007
Goed-Milieu-Idee!
Ook het Haags Milieucentrum kwam met een idee. Het project ‘Autosleutels inleveren’ door bekende Hagenaars. Mijn eerste reactie: goed idee! En nu krijg ik zelf de kans te ondervinden hoe het is om vier weken autosleutelloos te zijn… Ongerust? Helemaal niet. Het is juist goed eens een beetje bewust te worden van mij eigen vervoersgedrag.
Deze week is mijn eerste officiële werkweek na de vakantie en de agenda blijkt al aardig te zijn volgelopen met afspraken. Dus ik kom elke ochtend vroeg naar kantoor. Hoe? Met de fiets natuurlijk. Maar dat is niet anders dan anders. Heerlijk, ’s ochtends vroeg naar het werk fietsen! Wakker worden op de fiets en zien hoe de stad mee ontwaakt.
Nu vraag ik me alleen af… Mij is een abonnement aangeboden voor als ik privé toch een auto nodig heb in weekends bijvoorbeeld. Ik ben erg benieuwd hoe vaak ik daarvan gebruik ga maken. Mijn familie en nogal wat vrienden wonen op een aardige afstand en eerlijk gezegd, neem ik dan vaak de auto. Deze maand heb ik dus de keuze tussen Greenwheels en de trein. U hoort binnenkort weer van mij.
Met milieuvriendelijke groet!
Peter Smit
woensdag 5 september 2007
De eerste dagen zonder eigen auto bevallen goed
Toen het Haags Milieucentrum me vroeg mee te doen aan het project Autosleutels inleveren, heb ik dan ook onmiddellijk ingestemd. Want ook ik maak nog te vaak gebruik van mijn auto en wil me wel eens een maand verplaatsen zonder eigen auto.
Het valt me tot nog toe mee. Naar Hilversum, waar ik het radioprogramma De Ochtenden van de Vpro presenteer, reis ik per trein. Dat doe ik trouwens al jaren. Maar naar RTV West, aan de rand van Den Haag, pak ik toch bijna altijd de auto.
Het plan was daarom woensdag, mijn derde dag zonder eigen autosleutels, met de fiets te gaan naar West, maar het miezerige weer deed me grijpen naar mijn nieuwste middel: de auto van Greenwheels. Binnen twee minuten had ik via internet de auto gereserveerd. Wat zenuwachtig en met een pasje in de hand zocht ik de auto op, die op 50 meter van mijn huis stond. Ik hield een plastic pasje tegen de vooruit en de auto sprong open. In het dashboard-kastje vond ik de autosleutels, die door middel van een pincode-systeem gepakt konden worden. Binnen vijf minuten na de reservering reed ik weg. Nog nooit ben ik me zo bewust geweest van mijn rijgedrag, want wat gebeurt er als ik schade oploop of door een rood stoplicht rijd? Wie betaalt dat? Greenwheels of de chauffeur van de auto? Is het ding eigenlijk wel verzekerd? Toch nog maar wat onderzoek doen voordat ik de volgende keer instap! Reistijd van het centrum naar RTV West: 20 minuten. Dat valt mee, maar dat is dan ook buiten de spits! De terugweg, aan het einde van de spits, duurt overigens niet veel langer, maar dat is dan weer tegen de drukke stroom in. Volgende week probeer ik de tram.
dinsdag 4 september 2007
De eerste keer
Leven zonder autosleutel, het is moeilijker dan ik had gedacht. Maar eerst even de voorgeschiedenis: ik ben door het Haags Milieucentrum gevraagd om mee te doen aan de actie 'gooi je autosleutels weg' zonder dat ik de reputatie heb van een geducht voorvechter van het milieu (al kom ik wel vaak op voor het Haagse groen).
Sterker nog, ik denk met weemoed terug aan mijn fraaie, benzine slurpende Citroën DS. Maar dat het terugdringen van autoverkeer nodig is, daar twijfel ik geen moment aan: als het daarom gaat is Den Haag vol. Oude Europese steden zijn niet geschikt voor enorme hoeveelheden auto's en ik vrees dat de rek er nu helemaal uit is.
Maar eerlijk gezegd: nog voordat ik goed en wel was begonnen, was ik het project alweer vergeten. Autorijden in Den Haag doe ik niet veel, want mijn werk - columnist bij AD Haagsche Courant - doe ik vanuit huis en als ik de stad in ga loop of fiets ik. Maar vandaag moest ik op de redactie op de Plaspoelpolder zijn. Ik stond al of voor mijn auto toen ik mij opeens realiseerde dat ik het zonder moest doen.
Ik rende naar de halte van lijn 9 bij de Javastaat, stapte over bij CS op lijn 17 (een paar jaar geleden reden hier nog twee trams 1 en 9 en kon je zonder overstappen naar de Plaspoelpolder) en arriveerde ik na een tergend langzame rit (buiten de spits, 11:00 uur) in Rijswijk. Met de aanlooptijd erbij was ik 57 minuten kwijt. In de auto doe ik er buiten de spits ruim een kwartier over. Tsja, op die manier krijg je automobilisten niet het openbaar vervoer in. Dat moet echt beter. Op de terugweg deed ik er 10 minuten korter over. Ik kwam op weg naar huis wel voor het eerst aan lezen toe.
's Avonds trap ik in dezelfde val. Ik wilde een dvd terugbrengen naar Videoland in het Statenkwartier, weer lokte de auto en pas op het laatste moment keerde ik op mijn schreden terug. Door de motregen fietste ik naar de Willem de Zwijgerlaan en weer terug. Eigenlijk beviel het me prima!